دو شعر برای شب عید 92

24 اسفند 1391

1- عید آمد و حیف...

عید آمد و شد زمان شادی

پر سبزه شده ست شهر و وادی

عیدی که نشانه بهار است

برخیز و بکن ز دوست یادی

افسوس که با حضور شیخان

وین وضع خراب اقتصادی

شادی به دل کسی نمانده

ملت همه غرق نا مرادی

بوگند گرفته هرچه بوده

کشور شده احمدی نژادی

در این شب عید شیخ پرخور

در غبغب خود فکنده بادی

خورده ست دو لپی از غنائم

یک لقمه از آن به کس ندادی

با اشکم پر شده ست شیخک

مشغول امور اجتهادی

با کودک گل فروش گفتند

خوش باش و مخور غم کسادی

بشکن زد و گفت  جان "آقا"

مردیم ز شادی زیادی

برخیز جوان و همتی کن

برچرخ نمانده اعتمادی

باید بکنیم ریشه شیخ

تا گل بدهد درخت شادی

در سال جدید و عید امسال

تبریک به همدلان باحال

2- سال 92، سال رزم و پیروزی

سال نو سال خلق ایران باد

سال نو سفره شان پر از نان باد

سال نو سال سرنگونی شیخ

خانه ی شیخِ دزد ویران باد

سال نو بشکفد در ایران گل

سال پایان این زمستان باد

سال نو سال رزم و جنگیدن

یارِ رزمنده، صدهزاران باد

سال نو سیدعلی به گورستان

طعمه موشکان و ماران باد

سال نو سال نعره ی ملت

سیدعلی مثل بید لرزان باد

سال نو سال مرگ جلادان

هرچه شلاق، درب و داغان باد

سال نو سال بزم و آزادی

بسته درهای هرچه زندان باد

سال نو سال شادمانی و عشق

سال رندان و شاد خواران باد

سال نو کودک خیابان خواب

صاحب کیف و دفتر و نان باد

سال نو، نوجوان کلیه فروش

مشکلاتش تمامی آسان باد

سال نو احمدی نژادِ مشنگ

در ته جمکران هراسان باد

سال نو دربدر تر از محمود

عسگر اولادی مسلمان باد

سال نو جنتی، سوار الاغ

راهی کوچه و خیابان باد

بچه ها هم براش کَل بزنند

او به روی الاغ رقصان باد

سال نو خاتمی، همان خرچنگ

در طویله کنار گاوان باد

سال نو هرسه لاریِ جانی

در بدر در جنوب لبنان باد

سال نو کوسه ی جنایتکار

توسری خور ترینِ شیخان باد

سال نو سال رفتن بشار

خلق سوریه شاد و خندان باد

سال نو سال انقلاب عراق

مردمش قهرشان خروشان باد

سال نو جای ما غریبان هم

توی ایران کنار یاران باد